Dinsdag
30 Januari 2018
4408 - EEN VROEGE PASEN WANT
BIJ DE MORGEN WODT JEZUS CHRISTUS REEDS ALS
VERREZEN BOVEN WATER GEHAALD
*
INHOUD: ISLAMISERING: de crème de la crème van de
VRT in stelling tegen BDW in ’n machtig ‘essay’. Zou ’t Keuekleerke niet weten dat het woord
‘essay’ komt van ‘essayer’, proberen?
Ja Ja, men was op De
Afspraak met de Geschiedeni! Men was er zelfs zeer ontspannen en in in Vrije
Tijds Kledij bij!
IEDER VOLGELTJE, ZELFS HET KLEINSTE
ZINGT ZOALS HET GEBEKT IS
*
Vooraleer de lezing aan te vatten van dit hieronder overgenomen (veel
te lange) artikel uit DM, eerst de Parabel uit het Evangelie over de
Barmhartige Samaritaan even toelichten. Als Slinx begint te goochelen met
Christelijke begrippen moet men
inderdaad vezen dat er iets kwalijk riekend aan hun ballen is blijven hangen.
**
*
Kwestie van mekaar goed te begrijpen.
In Djekens’ tijd, dus midden de Joodse Samenleving van elke dag, lag er
eens een volksgenoot van hen bijna stervend in de goot, door niemand bekeken
noch geholpen. Tot een soort Noorderbuur van hen, ‘,n Samaritaan uit het land
Samaria, daar voorbij kwam en de sukkelaar weer op de been hielp.
Pittig detail: het ging enkel en alleen om maar om één enkele sukkelaar,
niet om vele honderdduizenden zoals nu, en het was ook geen vreemdeling, maar
een… autochtoon van het Eigen Volk. De Reddende Engel daarenboven was een … toevallig
voorbijkomende allochtoon
De Evangelist, die dit verhaal optekende, kende waarschijnlijk deze
twee moeilijke woorden (opt ‘tooon’ als uitgang) nog net, maar wij wel. Want
het zet de toon. En de toont heeft helemaal niets te zien met ‘Barmhartigheid’,
mar alles met zelfverdediging.
’t Ceukeleerke hoort het dus luiden, maar weet de klok niet eens
hangen… Kerkelijke geluiden immers zijn hem totaal vreemd. Want hij is
hunkerend vol verlangen naar de stem van de moehadjedin van op een der 4 hoge
minaretten die rond de Grote Moskeet van Koekelberg die daar binnenkort zullen opgetrokken worden .Toch maakt hij er bijna
1.000 woorden aan vuil, om te besluiten dat niet BDW, maar hijzelf bewezen
acht, namelijk datgene waarvan voorop gesteld had als zijn eigen mening.
M.a.w.klap tegen de vaak!
Da’s nu eenmaal de maat voor Linxe hournalistiek! Als er geen doorslaande
argumenten zijn, babbelen we iedereen onder tafel!
**
*
Het
verschil tussen BDW en Joëllke?
De
laatste heeft ’n veel grotere toeter en is per definitie uitgestuurd om vuurtje
te stoken. Right or wrog: ‘t is his duty. Hij wordt er trouwens nog goed voor
betaald ook.
**
His Masters Voice….
*
Bart De
Wever heeft Jezus Christus
niet
begrepen
Pleidooi voor de scheiding van Geweten en Staat
**
26-01-18, 14.51u - Joël
De Ceulaer
*
Het heeft deze week reacties gerégend op het fameuze
opiniestuk van Bart De Wever. Maar één puntje is nog niet belicht: de
N-VA-voorzitter beroept zich op onze christelijke erfenis, maar begrijpt
blijkbaar totaal niet wat die erfenis inhoudt. Een essay over
**
Jezus Christus, Linde Merckpoel
en het verschil tussen gepaste en ongepaste liefdadigheid.
*
Het boeiendste tv-debat viel deze verleden week,
zoals wel vaker, waar te nemen in De Afspraak op Canvas. Dinsdagavond waren
**
Luckas Vander Taelen
en Alexis Deswaef
te gast bij Bart Schols. Deswaef is de voorzitter van de
Franstalige Liga voor de mensenrechten in ons land en bezieler van de acties
die geëngageerde
burgers organiseren ten behoeve van de zogenoemde transmigranten in het
Maximiliaanpark. Vander Taelen is een oud-politicus voor Groen, maar vertolkt
wat migratie betreft al enkele jaren de consensus op rechts. Deswaef heeft het
ideale profiel om gecast te worden als de gutmensch die iedereen een geweten
wil schoppen. Een duel uit het boekje.
Als u die aflevering van De Afspraak wil herbekijken op de
website van Canvas, raad ik u aan om door te spoelen naar de 26ste minuut, want
dán gebeurt het: dan lanceert Vander Taelen een uithaal die onze tijdgeest
samenvat.
Het gesprek ging op dat moment over het incident dat zich
een week geleden voordeed op het parkeerterrein aan de E40 in Groot-Bijgaarden,
waar politieagenten naar eigen zeggen
werden belaagd door transmigranten met stokken. Toen Alexis Deswaef begon uit
te leggen dat er volgens getuigenissen die hij had gehoord ook een ándere kant
aan dat verhaal zit, kreeg hij eerst een strenge Bart Schols over zich heen,
die tot twee keer toe vroeg of Deswaef wel zeker was of die andere kant van het
verhaal klopt.
De kans om te antwoorden kreeg Deswaef niet, want meteen
daarna ging Vander Taelen plotseling in overdrive, met de uithaal waarvoor hij
gecast was. Hij had het gehad met al die “naïviteit” over “rellen” met
“criminelen” en stelde Deswaef met haast overslaande stem de vraag: “Welk
beleid stelt ú dan voor?”
Daarmee leerde Vander Taelen ons twee dingen. Eén: als het
over transmigranten gaat, bestaan er geen twee kanten van het verhaal. Hun
getuigenis is waardeloos, daar hoeven we niet naar te luisteren. Woord, wederwoord?
Onderzoek à charge en à décharge? Niet nodig. Het zijn maar transmigranten,
geen volwaardige mensen. Twee: blijkbaar vindt Vander Taelen dat Deswaef moet
kiezen tussen zijn geweten en het beleid.
Dat is, zo zal ik in dit essay proberen te beargumenteren,
een valse keuze, die ook Bart De Wever ons deze week heeft voorgeschoteld, en
die wij krachtig moeten verwerpen. Zoals wij eeuwenlang hebben gevochten voor
de scheiding tussen kerk en staat, zo moeten wij nu vechten voor de scheiding
tussen geweten en staat.
Barmhartige Samaritaan
Er is al behoorlijk wat inkt gevloeid over het scherpe
opiniestuk van de N-VA-voorzitter dat deze krant woensdag publiceerde. Er zijn
al veel denkfouten blootgelegd die daarin besloten lagen: de valse keuze tussen
‘welvaartsstaat’ en ‘open grenzen’, zijn verkeerde interpretatie van het werk
van filosofe Hannah Arendt, de karikatuur die hij maakt van linkse ideeën,
enzovoort. Eén kapitale fout in zijn stuk bleef tot dusver echter onder de
radar: Bart De Wever, zo blijkt, weet niet wat het christendom ons heeft
geleerd.
Dat is raar, want hij verwijst er zelf naar, in zijn
inleiding. “Plots worstelen wij allen met de eeuwenoude vraag: wat betekent het
om een goed mens te zijn?”, mijmert De Wever bij wijze van aanloop. “Wat zijn
wij verplicht? En aan wie? De christelijke erfenis waar wij na het wegdeemsteren van God op teren,
dicteert ons dat we onze naasten moeten behandelen zoals we onszelf zouden
behandelen. Maar hoe nabij moet die naaste zijn?”
Herlees die laatste zinnen, en haal er dan het evangelie
bij. De Wever maakt hier twee fouten die voor een intellectueel onvergeeflijk
zijn. Gelooft hij zelf niet wat hij schrijft en houdt hij ons voor dommeriken
die daar toch niet zullen achterkomen? Of kent hij écht niets van het christendom?
Dat is onduidelijk. En aangezien hij geen interviews meer geeft aan lastige
journalisten, zal niemand hem ooit die vragen stellen en zullen we het antwoord
op die vragen nooit kennen. Jammer.
Het venijn zit in dat woordje ‘naaste’, waar De Wever sluw
mee speelt. Iedereen die ooit een uurtje godsdienst heeft gekregen, weet dat
Jezus ons leert dat we de ‘ander’ moeten behandelen zoals we zelf zouden willen
behandeld worden door de ‘ander’. Die ander, dat is ieder mens, met
hoofdletters: Ieder Mens. De gulden regel luidt: behandel andere mensen zoals u
zelf wil dat andere mensen u behandelen. Jezus was een kosmopoliet. De vraag
is dus helemáál niet “hoe nabij” die naaste moet zijn, zoals De Wever ons wil
doen geloven. Wat Jezus ons leert, is nu net dat we de ‘ander’ ook moeten
helpen als hij zo op het eerste gezicht onze ‘naaste’ niet is.
De parabel van de barmhartige Samaritaan, een van de
bekendste verhalen uit het evangelie, gaat daarover: de Jood die aan de kant
van de weg ligt te creperen wordt niet geholpen door zijn ‘naasten’, maar door
een Samaritaan, die door Joden destijds net niet als ‘naaste’ werd beschouwd.
De moraal van het verhaal: alleen wie een ander echt helpt, toont zich een
naaste. Oftewel: wij moeten iederéén helpen, niet alleen mensen die wij op
basis van vooroordelen als onze ‘naasten’ beschouwen.
Dat is dus precies het tegenovergestelde van wat De Wever
schreef. Het kan geen kwaad om dat even te herhalen: net zoals hij bij Hannah
Arendt het tegenovergestelde leest van wat er staat, doet hij dat ook in het
evangelie. Hoogst merkwaardig. De Wever leest veel boeken, maar ik ben bang dat
hij ze soms ondersteboven leest.
Transfers naar Sudan
We worden, met andere
woorden, in het ootje genomen. Belogen, om het net iets minder elegant te
verwoorden. Of het nu over dansende moslims, de exponentiële toename van mensen
in het Maximiliaanpark, het inzicht van Hannah Arendt of de boodschap van het
christendom gaat: men
probeert onze geest te vergiftigen met propaganda die er vlotjes ingaat, maar
niet getuigt van intellectuele integriteit. In de politiek is dat niet
ongewoon, maar vandaag gaat het erg ver. De politieke strijd is altijd een
strijd om onze hearts and minds geweest. Maar nu heeft men het ook gemunt op
ons geweten.
Bart De Wever wil ons individuele geweten ten aanzien van de
vreemdeling doen krimpen. Hij begrijpt dat mensen het goede willen doen, maar
waarschuwt ons dat een “industrie van linkse advocaten, ngo’s en activisten”
daarin “een fond de commerce” heeft gevonden. En die industrie brengt een
rationeel beleid terwille van “het algemeen belang” in gevaar – het verwijt dat
Vander Taelen dinsdagavond Deswaef ook toebeet.
Uiteraard schuilt daarin een grond van waarheid: een land
moet rationeel bestuurd worden, en daarbij moet het algemeen belang een baken
zijn. Zo’n beleid is niet de optelsom van onze individuele gewetens, maar het
resultaat van een strijd om de macht. In een democratische rechtsstaat regeert
de wet, niet ons geweten.
Maar een geweten kun je niet uitschakelen. En een wet kan
bijzonder onrechtvaardig of onmenselijk zijn – denk aan een zwangere vrouw wier
man net voor de bevalling dreigt te worden uitgewezen, of aan een jongen van
achttien die hier als kleuter arriveerde en toch terug moet naar het land van
origine. Zelfs
**
wijlen Guido
Tastenhoye
pleitte als volksvertegenwoordiger van het Vlaams Blok
altijd voor strengere uitwijzingen, tot een gezin uit Kazachstan uit zijn buurt
het land moest verlaten: toen vroeg hij clementie. Zijn geweten botste niet
alleen met de wet, maar zelfs met de eigen ideologie.
En dat lijkt mij gezond. De wetgever is niet perfect, en dus
is spanning met het geweten soms onvermijdelijk. Denk aan het lot van de
Catalaanse nationalisten: sommigen onder hen zitten momenteel, geheel conform
de Spaanse rechtsstaat, in de gevangenis. Maar is dat rechtvaardig? Is dat
menselijk? Nee, dat vloekt met ons geweten. Het was Bart De Wever zélf die
hierover zei: “De ergste dictatuur is de dictatuur van slechte wetten.”
Dat de N-VA-voorzitter deze week toch een deuk in ons
geweten wilde slaan, heeft alles te maken met het mechanisme dat hij als geen
ander weet aan te spreken bij de kiezer: in-group versus out-group. In 2010
waren de Franstaligen de out-group, en moesten de transfers naar Wallonië
worden drooggelegd om de Vlaamse welvaart veilig te stellen. Dat argument ging
recht naar de portemonnee. Nu is het weer onze welvaart die moet worden
beschermd, maar gaat het argument behalve naar de portemonnee ook naar het
geweten. Met een bestelwagentje vol nepgeld naar Sudan rijden is allicht te
omslachtig. Daarom moet de Sudanees worden ontmenselijkt: hij moet buiten het
bereik van ons geweten blijven. Ik ben niet de vroomste christen in de zaal,
maar ik weet één ding: dat zou Jezus vast niet fraai gevonden hebben.
De Warmste Week
Over Jezus gesproken. Iedereen kent en prijst de scheiding
van Kerk en Staat. Wat zelden wordt opgemerkt, is dat Europeanen en Amerikanen
die scheiding anders beleven. In Europa, dat lang onder het katholieke juk
leefde, betekent het vooral dat de Kerk zich niet met de Staat mag bemoeien. In
de Verenigde Staten, gesticht door protestantse kolonisten, wil men vooral dat
de Staat zich niet met de Kerken bemoeit. Dat is althans de stelling van The
Economist-redacteuren John Micklethwait en Adrian Wooldridge in hun knappe boek
God Is Back – als men het tenminste niet ondersteboven leest.
Laten we inzake de scheiding van geweten en staat een
kordaat tweerichtingsverkeer installeren: zoals ons individuele geweten niet
het beleid kan dicteren, zo zou het prettig zijn mocht het beleid op
respectvolle afstand blijven van ons geweten.
Dat het geweten van
sommigen zo hard wordt aangesproken door de mensen die in het Maximiliaanpark
kamperen, is trouwens niet meer dan normaal. Het is net de out-group, de mensen
die niet direct onze ‘naasten’ lijken, waar we ons geweten voor nodig hebben.
Voor onze in-group hebben we immers een collectief geweten uitgevonden. We
noemen dat ook wel de welvaartsstaat. Als mijn buurman zonder werk valt, of
zwaar ziek wordt, getuigt het zeker van naastenliefde als ik hem af en toe
bezoek of help met wat dan ook. Maar ik word niet verondersteld om hem te eten
te geven of een bed aan te bieden. Onze sociale zekerheid zorgt ervoor – dat is
toch de bedoeling – dat hij dat zelf kan blijven betalen. Zo heeft ons
collectieve geweten zich vertaald in georganiseerde solidariteit. Die is
onpersoonlijk en strikt rationeel, maar ze functioneert tamelijk goed.
De mensen in het Maximiliaanpark vallen buiten die
georganiseerde solidariteit, en dat is nu net waarom het individuele geweten
hier mag spreken. Móét spreken. Zij zijn geen landgenoten, maar ‘naasten’,
want: ‘mensen’. Als wij naar ons geweten luisteren, horen wij de gulden regel,
die niet het monopolie is van het christendom: laten wij deze mensen behandelen
zoals wij zelf behandeld zouden willen worden, mochten wij in hun plaats zijn.
De Wever wil die stem van het geweten smoren en verdacht maken.
Dat is ongepast en vreselijk inconsequent. Soms doet hij
immers het tegenovergestelde: soms manen hij en zijn partij ons aan om ons
geweten net wél te laten spreken: tijdens de Warmste Week van Studio Brussel,
namelijk. Dan kan het niet op met de meligheid en de menselijke warmte en de
liefdadigheid. Dan trekken partijvoorzitters en ministers – niet alleen van de
N-VA, overigens – in dichte drommen naar Linde Merckpoel, om haar een cheque te
overhandigen voor deze of gene goede zaak: dove kindjes, jongeren met
psychische problemen, de Cliniclowns en armoedebestrijders allerhande. En na
afloop pinken we allemaal een traantje weg. Wat is de Vlaming toch solidair!
En dat is ook zo. Maar de tragische waarheid is dat
solidariteit met de in-group perfect kan samengaan met de ontmenselijking van
de out-group. Om oorlog te voeren of een genocide te plegen, heb je ook
solidariteit nodig – binnen de strijdende groepen.
Die Warmste Week is prachtig, daar niet van. Alleen zouden
politici, en zeker ministers, moeten leren dat ze daar niets te zoeken hebben.
En zeker niet met ons belastinggeld. Dat belastinggeld is bestemd om op
rationele wijze te worden besteed, in het algemeen belang. Aan dove kindjes,
jongeren met psychische problemen en armoedebestrijding op allerlei fronten.
Dat burgers hun geweten aanspreken om de gaten in onze opvangnetten te dichten,
is loffelijk. Maar politici moeten ons belastinggeld – de manifestatie van ons
collectieve geweten – aanspreken om ervoor te zorgen dat er geen, of toch zo
weinig mogelijk, gaten zijn. Liefdadigheid is geen ersatz voor georganiseerde
solidariteit.
Overigens: als er nu één evenement is waar een “industrie
van ngo’s en activisten” “een fond de commerce” heeft gevonden, dan is het de
Warmste Week wel. Maar goed ook.
Het laatste taboe
Met uw goedvinden vat ik de stelling die ik heb willen
verdedigen, nog eens samen: waar ons individuele geweten moet spreken, wil De
Wever dat het zwijgt; waar dat geweten soms liever zwijgt ten voordele van het
collectief, wil hij net dat het spreekt. Hij wil onze morele gevoeligheid voor
de out-group doen krimpen, zodat hij die kan inzetten voor de in-group. Als hij
moet kiezen tussen ‘open grenzen’ en ‘welvaartsstaat’ dan kiest hij voor het
laatste. Maar als hij moet kiezen tussen ‘meer welvaartsstaat’ of ‘meer
liefdadigheid’, dan kiest hij óók voor het laatste.
Het is deze week al tot vervelens toe opgemerkt: de N-VA wil
besparen op onze sociale zekerheid. Dat is een legitiem politiek strijdpunt.
Maar als je tegelijk de kiezer wijsmaakt dat de stem van zijn geweten de
welvaartsstaat ondermijnt, dan heb je niet het algemeen belang voor ogen. Dan
koester je maar één belang: dat van de eigen partij. Ook dat is niet verboden,
maar het is goed om daar nog eens op te wijzen. En wie zowel Hannah Arendt als
het evangelie al dan niet met opzet verminkt om zijn gelijk te halen, heeft
niemand lessen te geven over de rationaliteit van het debat – het is onthutsend
dat nog niemand, zelfs geen katholieke denker, hierover tot dusver een kik
heeft gegeven. Ook dat zal vast conform de tijdgeest zijn: God is dood, en zijn
zoon was een gutmensch.
Kijk maar naar het meest bezongen tv-programma van de
laatste maanden: Taboe met Philippe Geubels, waarin de komiek lacht met mensen
met wie je eigenlijk niet mag lachen. Zullen daarin de revue passeren, ik
citeer de website van de makers: “mensen met een ongeneeslijke ziekte, mensen
met een fysieke beperking, blinde en slechtziende mensen, mensen met obesitas,
mensen in armoede, holebi’s, mensen met een andere huidskleur, en mensen met
een psychische kwetsbaarheid”.
U ziet het verband? Precies: allemaal in-group. Geen wonder
dat N-VA-politici zich na de eerste aflevering hebben uitgeput in
superlatieven, zoals ze dat plegen te doen tijdens de Warmste Week. Op zich:
niks mis mee. Leve de warmte, humor en empathie! Het brengt ons dichter bij
onze ‘naasten’, die zich al te vaak uitgesloten voelen in deze samenleving.
Alleen vraag ik mij af of de vlag van het programma de lading wel dekt. Af en
toe eens goed gekscheren met iemand die blind, dik of homo is, in het bijzijn
van de betrokkene – is dat een taboe? Echt? Is dat iets wat we niet durven en
nooit doen?
Mja. Misschien.
Maar ik ken een taboe dat op z’n minst groter is. Een taboe
dat almaar groter wordt, ook. Echt iets voor Geubels, trouwens. Een voorstel:
misschien moet hij eens vier Sudanezen uit het Maximiliaanpark uitnodigen in
dat huisje aan zee. En dan Luckas Vander Taelen luidop dat opiniestuk van Bart
De Wever laten voorlezen.
*
AAN DE
VRUCHTEN GROOT OF KLEIN
EN
MEN DE
BOOM
*
Het spijt mij U nu al bij dezete moeten wakker te schudden. JoPelleke
is eindelijk leeg gepraat. Het past precies op elkaar,ook het verhaaltje is uitgefluit.
De realiteit van deze nieuwe dag wenkt.
Een dag die wederom beheerst wordt door ‘transmigranen….Deze keer met in
Jabbeke een vluchtende dode erbij….
Met of zonder integriteit: de parkings langs de autosnelwegen gaan
voortaan dicht tussen 19 en 07 uur. Dan is er (ongewapend) strenge bewaking met
honden. De gewapende politie werd immers door de nooit eindigede stoom
transmigranten (staat dat woord nu
eindelijk al in De Dikke Van Daele?) in het ziekenhuis geslagen. Die ‘Verrijkers’
willlen die trucks gewoon stelen om ‘nach England zu fahren’. Dat ze in werkelijkheid zullen moeten varen
in plaats van rijden, weten ze waarschijnlijk niet. Voor woestijn-beoners is
alles eender. Rijden zij in de thuislanden immers niet op kamelen, en zijn dat
niet de schepen van de woestijn?
**
*
Is er dan niemand die snapt dat wij, in onze Lage Landen hen beter
zouden laten verrtrekken? Het zou ons veel geld en moeite besparen! Soedan, dat
ooit Equatori heette, is een van de landen die decennia lang Brits
‘Protectoraat’ is geweest. Als kolonisatoren hebben de Britten daar veel sporen
(en nakomelingen) achter gelaten. Is het dan niet normaal dat die arme
negertjes vol heimwee terug verlangen naar het Land hunner Vaadren?
Komt daarbij, dat ze in hun lnad allemaal Engelstalig zijn van in de
wieg. En als onze gazetten spreken over een soort burger-oorlog die daar woedt,
waarom verewijgen die dan dat het (weeralà mos slimmerds zijn die het opnemen rzfzn
hun vuen, de Christenen?!
Maar da’s ook weer djust. De waarheid schrijven daarover zou ten
zeerste beledigend zijn voor de mos slimmerds.
Eind de jaren ’60 kwamen de Franse Algerijnen onder De Gaulle toch ook
ongestoord terug naar Frankrijk? Als Natie oogst men immers tocjh altijd wat
men er gezaaid heeft?! Had men in 1943
Veldmaarschalk Rommel de woestijnoorlog laten winnen, dan zouden die
Egyptenaren of Soedanezen nu naar Duitsland hebben gewild! En dan was Merkel
ineens met van alles bediend, zodat zij nu de Europese grenzen niet had moeten
openstellen om volk in huis te halen.
Maar wees gerust: alles komt goed. In Davos zijn er onlangs
nieuwe besluiten genomen. Wie dan leeft, zal dan zien. Minister Jan Acherheps zal straks wel de
handen vol hebben, zodat er geen tijd meer overschiet voor ttuck bescherming….
**
*
Hemelrijker
