Maandag 22
Januari 2018
4400 - ANTWERPSE HANEKAMP
*
INHOUD: SOSSEN - MEDIA: ‘tSCHELDT tegen Joods Actueel over valse
naamdracht..
Van uit die vaststelling is de
overstap naar de zogezegde ‘socioale democratie’ - die thans zo druk beoefend
wordt - maar een kleine moeite.
Valse naamdracht! Is daar geen
wettelijke bescherming tegen?
IEDER VOLGELTJE
ZINGT ZOALS HET GEBEKT IS
*
Als aperitiefje voor dorstige zielen volgt nu dit voorsmaakje uit de
uitgeverswereld van de Stad a/d Stroom.
Naast in deze onleefbare dicht geslibde ‘Metropool’ de riool-wereld van
de politiek, is er dus ook de rioolwereld van ‘journalisten’ die nu eenmaal
graag en in alle omstandigheden op Het Scherm komen.
Tot daar deze totaal onbelangrijke feiten. De echte reden waarom U dit verhaal
opgediend krijgt is de virtuositeit van de taal waarin het geschreven is. Echte
Sinjorentaal met rijke woordenschat en rake typeringen. Arme Barones Doonaert, bekend
tot in de kleisnte kroegjes van het Schipperskwartier, als de roze zonder
doornen .
Voor minder dan een frisse pint per week krijgt U trouwens in Uw
meelboks wekelijks een karrevracht van dergelijke snoepjes …
**
*
RIJP VOOR ‘T ZOTHUIS: MICHAEL FREILICH
**
*
‘Ik volg dat, ik ben journalist’.
Aldus Michael Freilich,
hoofdredacteuran Joods Actueel , op de VRT ,
op 6 december om 20u40, in De Afspraak. Daar zat hij dan, pronkend als een
kerstkalkoen.
Hij kwam op TV ! Mama, ben je aan
't kijken ? Heb je de buren verwittigd ?
Neem je 't op, poezeke poes ? Het ging bovendien over Jeruzalem, en daar
weet hij alles van. ‘
Den Donald’ had gezegd dat
Jeruzalem de hoofdstad van Israël was, Freilich had daarom al spontaan vier
orgasmes gehad en mocht nu met zijn
plakkerige gulp nog eens op TV. Feest in de family Nobody! Als zelfverklaard,
niet aangeduid en niet-gesteund woordvoerder van de Joodse gemeenschap zat hij
daar weer.
Talrijke wél onderlegde Joodse
medeburgers hielden alweer hun hart vast voor het aankomende gezever.
Uiteindelijk viel het nog mee. Freilich wauwelde wat en werd net niet opgegeten
door mede tafelgenoot Jean-Marie Dedecker die uiteraard een ander standpunt in
nam. Anders zat hij daar niet. De moderator was zo verstandig geweest om
**
Mia
Doornaert van De Schandaard
tussen de twee te zetten, als
lijfelijke imitatie van het IJzeren Gordijn, maar dan in een grimmiger
versie. Tante Mia krabde net Jean-Marie zijn
ogen niet uit, toen die het woord 'mensenrechten' en 'Westelijke Jordaanoever’
in de mond nam. Wist Jean-Marie dan niet dat in het jaar 1215 voor Christus, op
6 april, de Filistijnen ambras gezocht
hadden met het Uitverkoren Volk vanwege twee verdwenen schapen (waarvan er één
teruggevonden was, op een welbepaalde plek gepenetreerd nog wel), en dat ze
daar nu nog de gevolgen van moesten dragen?
Freilich
glorieerde. Zijn pafferige
lichaam, wanhopig bezig druk transpirerend nog wat zaadcelletjes makend
teneinde alweer een explosieve opwaartse
golf van gelukzaligheid te produceren, nestelde zich steeds dieper in de caféstoelen
van de VRT, geprikkeld door Tante Mia waarvan het heftige pleidooi, in
samenzang met haar penetrante lijfgeur hem tot een hemels genoegen dreef. Wat
een luxe. Toen hij zelf even later in het nauw gedreven werd, kwam dan het
ultieme argument. Hij keek Jean-Marie recht in de ogen, richtte zich lichtjes
op, daarbij met zijn stijve pikkie bijna de VRT tafel optillend en sprak met
een stem die alleen maar verachting en misprijzen inhield tegenover alle
medemensen die het aandurven af te wijken van zijn mening de historische
woorden ‘ik volg dat, ik ben journalist’.
Neen meneer Freilich. U bent geen
journalist. U geeft met uw mama een boekske uit. That's it. U heeft geen
opleiding in de journalistiek, U praat maar wat. Louter namens uzelf.
En als u toch iets pittigs wil
schrijven in
Joods Actueel, verontschuldig u
dan voor al die mensen die een voorschot betaald hebben voor ramen die u, zelf
verklaard ramenboer
(‘Windowplace’), niet geleverd heeft na uw faillissement.
Wanneer treedt de Vlaamse
Journalistenbond op tegen mensen die zich wederrechtelijk een titel van
journalist toeëigenen, wanneer ze dat niet zijn?
Blatt Leser
*
AAN DE
VRUCHTEN
KENT MEN DE
BOOM
*
Ook in Antwerpen, verkiezingen in aantocht, zegt U? Met de partij ‘Samen’,
d.i. de rode Linxen samen met de Linxe groenen, elk apart living together naar de
Kiezer: is dat niet wat raar? Akkoord, hebben
is hebben, en krijgen is de kunst. Ieder postje die ze kunnen krijgen, is er
eentje minder voor den Bart
**
De wereld is om te delen, en waarom zou een rode graaier moeten
onderdoen voor een groenere die nog alles moet leren…?
Oktober ligt nog ver in ’t verschiet. Dus kan ‘tSCHELDT wekelijks nog veel
hoofdvogels afschieten. Te beginnen met ‘Onafhankelijken’, die noch Rood noch
Groen noch Vlaming zijn. Die dus totaal helemaal niets zijn en juist om die
redenen opkomen.…. Wat meebrengt dat de ‘demiocratei’ door het bos de bomen
niet meer ziet…
**
*
Hoe meer er in een bos bomen gehakt wordt, hoe meer splinters er vallen.
Das waar. Maar juist daardoor krijgen de sterke gezonde bomen wel extra lucht
en ruimte…
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten